23 opvoeringen, 1600 bezoekers!
Reacties van toeschouwers
Goedemorgen.
Gisteravond hebben mijn vrouw en ik ‘Uitschot’ bijgewoond. U zult zeker veel positieve reacties ontvangen. Wij willen dat persoonlijk nog eens hierbij van harte onderstrepen. Het was in één woord : af!! En daarbij indrukwekkend wat zich heeft afgespeeld. Dìt is nog eens Geschiedenis uitbeelden!! En ik kon even niet nalaten bij de ‘bedscene’ (op de tafel) de hoestende man een bemoedigend schouderklopje te geven.
Met een kennis van ons die gestichtswachter was – het was 1974 – reden we op toenmaals verboden terrein. Dat werd door een collega van hem niet in dank afgenomen. Wewerden gesommeerd het terrein te verlaten, maar wel rap, anders zou hij er werk van maken….. Herkenbaar dus toen dat gisteravond nog genoemd werd. Was deze speler in het echt een GeWa, of speelde hij die rol? Als het wèl zo was, dan kent hij deze kennis waarschijnlijk wel.
met vriendelijke groeten,
Arend
Wilde jullie even bedanken voor de leuke voorstelling afgelopen dinsdag in Norg. Uitschot geeft een goede voorstelling van het leven in Veenhuizen door de tijden heen. heb er veel over gelezen, maar zo’n voorstelling geeft weer aanvulling op je gedachtegoed. Veel succes met de voorstellingen in Coco Maria!
Frank
WAT IK SIZZE WOE
Eltsenien hat wol es heard fan it kamp “Feanhuzen.” It no in finzenis, mar it hat net altiten sa west. It hat in grutte skiednis. Nei de oerhearsking troch Napoaleon wie der yn ús lân bitter earmoede . Krekt as nei de wrâldoarloch ’40-45 wie it lân leech rôve. Dêrtroch wiene der in protte swabbers en swalkers en bidlers. It bettere folk wie dat in grouwel. Kapitein v.d. Bosch, de lettere generaal v.d. Bosch fan de Stifting foar Tsjinstberens, wie faak oant jeien yn dizze omkriten en kaam op it idee in kamp yn te rjochtsjen, foar dizze minsken, foar de wer-opfieding ta bettere boargers.It wie moai ein fan de bewende wrâld en nimmen hie der lêst fan. It wie it útskot fan de maatskippij. It wie 1820. Wiene je ienkear derhinne transporteart, dan kamen jo der net wer wei. In protte gemeenten makken der destiids graach gebrûk fan om minsken kwyt te wurden. In gesin bygelyks, wêrfan de heit wurkleas waard, koe mei moaie wurden, der hinne stjoerd wurde. By oankomst waard it gesin skieden en libben de bern de froulju en manlju yn aparte barakken. Ien yn ‘e wike seagen se elkoar ûnder tafersjoch fan de bewakers. It ienige eigens wat se hiene wie in kopke in pantsje en in leppel. Tûzenen minsken hawwe der yn dy tiid trochbrocht yn earmoede sûnder útsjoch op sosjale ferbettering. Suzanne Jansen hat der in boek oer skreaun: “It pauperparadys”. No is der ek in toanielstik “Utskot” oer makke wat spiele wurdt troch teatergroep E Poi yn Feanhuzen.. Tsien spilers bringe jo op teatrale wize werom yn dy tiid. It is in yngripend relaas wat jo sjen moatte, sittend tusken de spilers. It is de reis wurdich.
IJpe
